Univerzalna volja
Pod nazivom „osnovna sila“, u srži svih ispoljavanja života i uma stoji „beskrajna i vječna mentalna energija“, a sva lična ispoljavanja uma predstavljaju centre svijesti te energije i u toj energiji. Sad, ta „beskrajna i vječna mentalna energija“ u svom ispoljavanju podsjeća na univerzalnu volju. To jest, iako se njena unutrašnja priroda ne može spoznati, u spoljašnjem aspektu njene energije ona podsjeća na univerzalnu volju koja djeluje svuda. I tako, to nam daje za pravo da o njoj mislimo kao o univerzalnoj snazi volje.
Što čovjek postaje pozitivniji u mentalnom magnetizmu, to postaje bliži toj univerzalnoj volji. A što je bliži univerzalnoj volji, to postaje pozitivniji. To je kao akcija i reakcija. „Ko ima, dat će mu se“ – odnosi se upravo na ovaj slučaj. Kvalitet magnetske pozitivnosti privlači čovjeka univerzalnoj volji, a blizina toj volji čini ga pozitivijim i pozitivnijim.
Ali, u pogledu te istine moramo da primijetimo sljedeće. Kad čovjek ima osjećaj moći koja dolazi od mentalnog odnosa prema univerzalnoj volji i dopušta toj energiji da teče kroz njega i ispoljava je u svojim djelima, on u rezervi ima zalihu snagu volje koja je neiscrpna i koja ga nikad neće iznevjeriti. Ali, ako u svojoj uobraženosti, koja se rodi kao posljedica neke uspješno obavljene stvari, on počne da misli da ta moć potiče od neke „lične snage“, postaje „ohol“ i „lični ponos“ raste u njemu. Tu griješi. Svojim ličnim gledanjem na stvari, on se ograđuje od univerzalne volje i ograničava svoju snagu na onaj dio koji je zatvoren u njegovom sopstvenom umu, dio koju je tu indukovala volja univerzuma. Takav čovjek odvaja sebe od izvora moći i postavlja ogradu između sebe i univerzalnog izvora.
Postoji veliki okean univerzalne volje, a mi predstavljamo centre njegove aktivnosti, pa ako se samo otvorimo snazi volje koja u njemu postoji, imat ćemo neiscrpnu zalihu moći na koju možemo da računamo.
